Francine R. została aresztowana przez Gestapo razem ze swoją siostrą 6 kwietnia 1944 roku w Poully-sous-Charlieu za przynależność brata do ruchu oporu. Były przesłuchiwane w więzieniu w Roanne, a następnie przetrzymywano je w Saint-Etienne. Stamtąd wyjechały z transportem do więzienia w Romainville, które było tylko jednym z etapów w drodze do Rzeszy. Gdy siostry dotarły do łagru Ravensbruck, rozdzielono je: Marie-Louise przywieziono do obozu pracy w Hanowerze, a Francice do Watenstedt, przy zakładach zbrojeniowych Hermanna Goringa. Po wyzwoleniu przez szwedzki Czerwony Krzyż w maju 1945 roku, a jeszcze przed powrotem do Francji bohaterka spędziła pewien czas w Szwecji. W chwili powrotu do Poully-sous-Charlieu Francine waży 33 kilogramy i spotyka swoją uratowaną siostrę. Los nie oszczędzał Francine podczas tej długiej drogi. W wywiadzie przeprowadzonym przez Borisa Golzio opowiada: o biciu po aresztowaniu przez Gestapo, o nieustannych upokorzeniach, o podróżach w bydlęcym wagonie, o powitaniu przez wilczury na peronie dworca przy obozie koncentracyjnym, o robieraniu zmartwych, okradaniu żywych czy pracach przymusowych. Francine R., kuzynka babci ze strony ojca Borisa, zmarłą w 2003 roku w wieku 81 lat. Autor przechowywał ten materiał przez długie lata, świadomy, że kiedyś będzie musiał go w jakiś sposb opracować, aby historia Francine, a dzięki niej także i losy innych więźniarek, nie została zapomniana - nie wiedział jednak, w jakiej formie ją przedstawić. Kształt stopniowo nasuwał się sam: historia miała zostać przedstawiona w komiksiem, a tekst składać się tylko i wyłącznie z niepoddanych redakcji słów Francine, jej osobistego języka, pełnego zawahań, powtórzeń i drżeń - by okazać szacunek ontologicznej prawdzie jej wypowiedzi i jak najlepiej przekazać, czym było życie tej kobiety. Działaczki ruchu oporu, więźniarki, jednej z wielu tysuęcy, pośród których każdy głos, każde słowo są jedyne w swoim rodzaju i powinny zostać ocalone przed zapomnieniem.